Optimistische natte voetjes

Ik blijf het zeggen, maar de tijd vliegt echt voorbij!

Afgelopen week samen met Melanie stad (zonder land) afgezocht voor een leuk gitaartje. Uiteindelijk deze gevonden in het noorden van Quito. Heel sjiek!Ik wil ook nogmaals alle mensen bedanken die hier hun steentje aan hebben bijgedragen! Heel erg fijn, door jullie is dit mogelijk!

Deze week weer 2 dagen naar stage geweest. Het blijft toch wel een ervaring, maar wel een mooie. De kinderen zijn goud waard en kan niet wachten om echt in mijn eigen lokaaltje met de kids te kunnen gaan werken.

Vanuit de stichting deze week ook een salsa les gehad. In Ecuador dansen veel mensen salsa ( en goed ook nog!!) Het was dus wel erg leuk om een salsa les te hebben. Op dit moment ben ik ook een dansprogramma op de tv aan het kijken. Hier kunnen die Nederlandse dansprogramma's toch echt niet aan tippen.

Dan het verhaal van de optimistische natte voetjes..

Vanochtend toen ik opstond was het een fantastisch weertje buiten. Ik zag op de thermometer dat het 28 graden was. Wauw! Zo heet had ik het hier nog niet gehad. Dit was dus DE reden om mijn meest zomerse topje aan te trekken. 'S middags had ik afgesproken met Nathalie en d'r moeder in Quito. Onderweg in de bus begon het wel al steeds meer te betrekken, maar ach, altijd optimistisch blijven! Op het centrale busstation aangekomen, wilde ik dezelfde route afleggen die ik samen met mijn Spaans docente had gedaan. Ik bij een bus gevraagd of die naar het park ging waar ik naar toe wilde, en 3 mensen zeiden hier op ja. Whoehoe weer gelukt! Dacht ik... Ik begon steeds minder te herkennen en we kwamen steeds meer in de sloppenwijken terecht. Ik nogmaals aan het meisje langs me gevraagd of ik op de goede bus zat.. en inderdaad, deze bus ging helemaal niet naar het park waar ik naar toe wilde. Balen! Ik ben toen op het moment dat ik een taxi zag uitgestap, om direct in die taxi te kunnen stappen. Gelukkig uiteindelijk toch aangekomen op de plaats van bestemming. Daar aangekomen hadden we alle 3 eigenlijk wel honger en zijn we gaan eten bij een Colombiaans restaurant. Heerlijk gegeten en met tequila als voor- en nagerecht was het helemaal perfect. Toen we na het eten weer buiten komen begon het een beetje te regenen en te onweren. We hebben toen weer een bus gepakt om terug te gaan naar het centrale busstation. Hier had en was het iets erger aan het regenen als waar wij waren. De straten stonden blank. Er was dus ook geen mogelijkheid om met droge voetjes aan de overkant van de weg te komen.. En omdat ik in de ochtend zo optimistisch was, had ik het natuurlijk ijskoud zonder vestje of regenjas. Uiteindelijk toch goed thuis aangekomen. Toen ik weer op de thermometer keek zag ik dat het maar 11 graden was. Dit was de laagste temperatuur die ik hier gezien had.
Qua weer kan hier alles.. de warmste en koudste temperaturen op een dag, wie had dat gedacht.

Wel weer een mooi lesje vandaag geleerd:

Optimisme is goed, maar neem áltijd een vestje mee ( een het liefst ook nog een regenjas)!